felieton

Popularny szef kuchni, opowiada o pasji gotowania, lokalnych produktach, podróżach i udziale w polskiej edycji programu MasterChef

Przepisów na barszcz jest na Ukrainie tyle, ile ludzi, którzy go przyrządzają. Każda wieś ma swoje recepty i tajemnice

To nasza gwarantowana tradycyjna specjalność. Jak kupić prawdziwą, suchą polską kiełbaskę i nie nabrać się na podróbki?

Wydobywanie słodyczy tłumionej zwykle przez inne smaki jest niezłą zabawą. Kwaśne robi się słodkie, a gorzkie nabiera głębokiego orzechowego posmaku.

Pociąg, wiadomo, nie jest w Polsce miejscem kulinarnych rozkoszy. Od zawsze uznajemy, że tak być musi - choć przecież na innych trasach, choćby francuskich, w pociągu jada się bardzo dobrze...

Znów jak głupia dałam się skusić. Jak co roku, czekając z utęsknieniem na polskie truskawki, złapałam się na lep importowanych. - Kochaniutka, słodziutkie, najsłodsze pod słońcem - zachwalała sprzedawczyni. Tureckie okazały się bez smaku, hiszpańskie - wodniste i niejadalne, dopiero węgierskie - całkiem, całkiem. - To polscy hodowcy nauczyli ich, jak truskawki pielęgnować. Polskie sadzonki pojechały na Węgry, gdzie jest cieplej niż u nas, a teraz owoce przyjeżdżają do nas w kwietniu i na początku maja, kiedy u nas truskawki na krzaczkach jeszcze zielone - tłumaczył mi pan Sylwek, który prowadzi świetny warzywniak na bazarku na Sadybie i o swoim towarze wie wszystko.

Stanowi zaledwie 2 proc. masy całego ciała. Pożera blisko 20 proc. naszych zasobów. Nienasycony, żarłoczny mózg. Co lubi najbardziej? Ryby, czarne jagody i czerwone wino.

Skoro nie mięso, to koniecznie trzeba zjeść rybę. Cała Polska w post (w Popielec, Wielki Piątek, Wigilię, w każdy piątek) rybę pożera.

Trochę jak przez mgłę, a trochę z opowiadań pamiętam czasy, kiedy menu - zwłaszcza to domowe - miało swoje postne, niepostne i odświętne strony.

Makaron po polsku? To zazwyczaj kluchy ze zwykłej, białej mąki, jajek i wody. Krajanka, łazanka albo falbanka, które mają się do włoskiej pasty mniej więcej tak jak stacja Warszawa-Włochy do słonecznej Italii.

Wiele tradycyjnych, beskidzkich potraw to tłuste i ciężkie dania. Mało komu smakują w czasie upałów. Jednak zimą, po całym dniu spędzonym na stoku na nartach czy snowboardzie, będą smakować nawet największym niejadkom.

Jestem rodowitą warszawianką, wychowywałam się w stolicy w czasach, kiedy ciągłość jej tradycji kulinarnych została zaburzona. W zniszczonej wojną Warszawie i za PRL-u zapomniano o tym, co i jak się dawniej jadało

Spotkałem ostatnio faceta; spytał, co piszę. "Felietony o zupach?", dopytywał z niedowierzaniem, bo opacznie zrozumiał odpowiedź, "tylko o zupach?" (ja zaprzeczałem wprawdzie, ale on nie słuchał).

Większości z nas kuchnia PRL kojarzy się źle - z jedzeniem na kartki, pustymi półkami, wiecznymi kolejkami, darami z zagranicy, wyrobami czekoladopodobnymi, ozorkami czy "lornetą" i "meduzą". Wiecznym kombinowaniem, jak z niczego zrobić coś.

Każdy z nas skazany jest na kopiowanie - i to bez wymiennego tonera. Od najmłodszych lat naśladujemy innych: najlepszą koleżankę, idola, nauczyciela...